اشعار فارسی را به عنوان اشعاری موزون در سرتاسر جهان می شناسند. عروض یک دانشی است که به اشعار وزن عروضی می دهد. علم عروض را اولین بار فراهیدی مدون و دیگر شاعران از عروض عربی به عاریه گرفتند و با ایجاد تغییراتی آن را به شعر فارسی وارد کردند. عروض در لغت بر وزن فعول به معنای عمود خیمه است. قوام شعر هم وزنی است که شاعر به اشعار می دهد. علم عروض به روزهای نخست پیدایش شعر می توان نسبت داد که شاعر سعی داشت اشعاری که به ذهنش رسیده بود را در قالب الفاظ و آهنگ هایی خاص بنویسد. قالبی که شاعر انتخاب می کرد چیزی بود که خودش حفظ بود و یک نوع الهام درونی بود و این آهنگ ها سینه به سینه نقل می شد تا این که در قرن دوم هجری یک کتاب برای اوزان و قالب الفاظ تدوین شد و این کار را خلیل بن احمد فراهیدی که یک دانشمند ایرانی بود این اوزان شفاهی را به حالت مدون درآورد. پس از او ابوالحسن بلخی این کار را گسترش داد و رواج آن به قرن چهارم باز می گردد.
اشعار فارسی با سبک نو
وزن شعری و شعر عروضی از جمله مسائل مهمی است که ادبیات جهان به آن پرداخته است. در اشعار فارسی وزن شعری و شعر عروضی را به وفور می بینیم تا جایی که اشعار فارسی را با همین وزن ها و عروض ها می شناسند.
اطلاعات کاملتر در مورد این شعر
وزن هایی که اشعار دارند باعث می شوند خیال انگیزتر شوند. در قرن گذشته ما شاهد اشعاری بدون وزن هستیم که شاعران به پیروی از سبک غربی آن را در اشعارشان وارد کرده اند. شعر نو خیال انگیز است ولی وزن و قافیه ندارد. نیما یوشیج اسطوره شعر نو زبان فارسی است که تساوی مصراع ها را کنار گذاشت و با سبکی جدید شعر گفت و شاعران دیگری هم اشعارشان را با این سبک گفتند و آن را رواج دادند. سهراب سپهری در یکی از اشعارش می گوید: شاعران وارثان آب و خرد و روشنی اند
اگر میخواهید در مورد این شاعر بیشتر بدانید به این سایت مراجعه کنید
اگر کتاب های شعر سنتی و یا سبک های جدید را علاقه دارید می توانید به وب سایت و یا اپلیکیشن کتابچین مراجعه نمایید و کتاب های مورد علاقه و مدنظرتان را جست و جو کنید و دانلود نمایید و از مطالعه کتاب ها لذت ببرید.
درباره این سایت